Biberon sen neymişsin!!

         İlk zamanlarımız... Sen yeni yeni emmeyi öğreniyorsun, bende emzirmeyi öğreniyorum. Çokta birsey bilmiyoruz alsında ikimizde... Ama azimliyiz öğreneceğiz. Miniciksin, bir yastığın üstündesin tüm zamanını emmeye uğraşmakla geçiriyorsun artta kalan az zamanda temizliğini yapıyorum. Şuan uyku nedir bilmiyorsun. Ya ben! saat 12 dedin mi gözleri kapanan ben 8 saat uyumadan kendine gelemeyen ben günlerdir uykusuz! Nasıl dayanıyorum bilmiyorum ama sen uyumayınca bende uyumuyorum.

Ağlaman çok, neden ağlıyor acaba bebişim? Sıradan karnımı aç, gazımı var, altımı kirli, üşüdümü,terledimi,uykusumu var, ışık mı fazla olasılıkları deniyoruz tek tek nerde susarsan. Öğrendik ki gazın olunca bacaklarını karnına çekermisin, aç olunca yay gibi uzatırmışsın. Senin hareketlerinden anlıyoruz nedemek istediğini. şimdi daha bir ısındık birbirimize:)

Lakin uykun az, sancın çok hep ağlamaca:(( Hemen herkez aç bu aç ondan diye noktayı koyuyor( ne kadar uyuz oluyorum bi bilseniz) zaten bebek tek açsa ağlar başka sebep olamaz sankiii! Veriyoz mamayı BİBERONLA ben hiççç istemiyorum ama gün de bir kere veriyoruz. Sağıp bakmak bile aklımıza gelmiyor:( (  gerçi hep ıslanıyor kıyafetlerim fazla sütten...bana göre var sütüm!  Ger görki bebişim hep emmek istiyor. bende sık sık emziriyorum onu. bir süre sonra mama saatinde memede huysuzluk yapmaya başlıyor reddediyor mamaya devam ediyoruz.

Hastaneye yattığımız günün sabahı huysuzluk yapıyor istemiyor beni:( el mahkum veriyorum ishalı olan bebeğe özel üretilmiş mamadan. Bebişim hasta ben üzüntüden ölmek üzereyim:( sütümmü azaldı ne? Huysuzlukları artıyor. bebişimin canı yanıyor belli sancısı, krapları var elimizde serumlar hoplatıp, zıplatıyoruz. Hastaneden çıktık, evimize geldik; çok şükür:)  emzirmeye çalışıyorum istemiyor bir daha deniyorum kendini atıyor banket kuracak mahşallah o derece... tekrar kucağıma veriyorlar kendini yırtıyor ağlamaktan eşim kucağına alıyor susuyor tekrar bana veriyorlar yine çığlık çığığa SEN NEYMİŞSİN BİBERON senin sayende bebeğim kucağıma bile yatmıyor. Anne üzgün, anne perişan, bebeği onu istemiyor:((( topu topu 50 günlük bebeğim kendi odasına girince emzirme koltuğumuzu tanıyor daha oturmadan koltuğa ağlamaya başlıyor.

Not: ishalini daha önce anlamadığımız, ısrarlarıma rağmen yeşil kakaya normal diyen doktor ve hemşire adına özür dilerim senden bebeğim onca çile çektin belkide hastalığından ağlıyordun hep açlıktan değil bunu hiçbir zaman bilemiyeceğim.